Masallarla yolculuğum hemen pandemi öncesi başladı. Pek masal dinlememiştim o zamana kadar. Bildiğimi zannettiğim üç-beş masalın da çok hatırlamadığım yerleri vardı. Masal dediğim hikâyelerdi (çocukları uyutmak için uydurulan) zannediyordum. Bir gün; “Masallar çocuklar uyuyana kadar, büyükler uyanana kadardır” sözü ile irkildim. Ne anlatıyor bu masallar diye sormaya başlayınca cevaplar gelmeye başladı. İnsanın olgunlaşma yolculuğunda başına gelebilecekleri bir bir sembollerle anlatıyor, çocukları hayata hazırlıyor, büyüklere sağaltım yapıyor. Nesilden nesile bu kadim bilgiler sözlü olarak aktarılabilecekken çağımıza gelindiğinde bu süreç tıkanıyor. Neden? Sanayi toplumu, şehirleşme, modernleşme ile nasıl insana kolaylık sağlasın diye teknoloji geliştiyse, hayal gücünü fazla zorlama biz senin yerine hayal kurarız diyerek çizgi filmler yapılıyor. Sözlü birebir, büyükten küçüğe aktarım sona eriyor ve iletişim kopuyor.
Bu masal geleneğini tekrar yaşatalım diye Çınar’la bir yolculuğa çıkıyoruz şimdi. Zamanında annesinin ona anlattığı masallarla büyümüş ve bunu doğallıkla aktarıyor olması bize ilham veriyor. Çınar, “Taşçı” masalını hayat deneyiminin süzgecinden geçirerek anlatırken yaşattığı hissedişler, farkındalıklar, uyanışlar bu kadim masalların sihirli dünyasından geldiği gibi Çınar’ın doğal anlatımında yer buluyor.
Masallardaki kahramanların hazinelerini fark ettiklerine ve mutlu sona vardıklarına tanık oldukça, biz de elimizdeki hazineyi ortaya koyalım dedik ve masalları anlattığımız “Çınar’dan Masallar” YouTube kanalında büyüklere ilham, küçüklere ninni olsun diyerek yolculuğumuza başladık.
Bu yazıyı yazdıktan ve “Taşçı” masalını birkaç defa dinledikten sonra bir hafta demlendirdim içimde.
İzin verdim, zaman verdim kendime. Masaldaki taşçı gibi yaptığım işten şüpheye düştüğüm oldu. Şövalye olup kahramanlık yapmaya heves ettiğim, olmadı biraz da rüzgâr olayım dediğim durumları hatırladım. Neydi aklımı çelen, yolumdan alıkoyan beni. Korkumu fark ettim, başarılı olma korkumu. Kabul ettim, bana yol gösterdiği için teşekkür edip sarmaladım onu sevgiyle. Ta geçmişimden geldiğini fark ettim. O geçmişi onurlandırdım. Arındım sevgiyle. Bir masal yolculuğum da böyle geçti.