Geçmişi kurcalamaya başladığı her an aklının penceresi kara bulutlarla kaplanırdı. Hayatı tek düze yaşadığını düşündüğü her anda da huzuru aradığını zannederdi. Sabah uyanır, gelen gazeteleri karıştırarak aklına takılan “Acaba beni merak eden oldu mu” sorusuyla yüzleşirken bir yandan da kahvesini demlerdi. Önceden aldığı hayran ve teşekkür mektupları, son kitabında yaşanan aksaklık nedeniyle azalmış kendini rafların arka kısımlarında bulmuştu. Her zaman umut dolu benliği çöküşe geçerken aklına bahçe gelmişti.
Bahar da gelmek üzereydi. Evin önündeki çedene ağacı kışın soğukluğuna rağmen hâlâ yaşama tutunuyorsa bir ümit vardır diye de düşünerek yudumladığı kahvesinin ardından kendini hayatın içine bırakırdı.
Yetiştirilmesi gerektiğini düşündüğü son kitabının başına otururken, bu zamansız olduğunu düşündüğü yolculuğu ne zaman bitireceğini de kısacık sorgularken bulurdu kendini. Çocukluğundan beri çiziktirmeyi sevdiği kalem ve kağıtla arasına mesafe girmiş gibi durgun bir bakışmanın ardından olmayacağı düşüncesine hepten kaptırdı kendini.
Gerçekten olmayacak mıydı?
Hayat hep bir mücadele ile geçerken en çok sevgiyi de en çok yarayı da aldığını düşündüğü anların içinde kaybolmuş gibiydi. Ama her kaybolduğunda, bahçeye döndü. Bahçe, onun için bir tür sığınak haline gelmişti. Baharın gelişiyle birlikte, bahçenin yeşillikleri ona umut verirdi.
O gün, bahçede dolaşırken gözleri çedene ağacına takıldı. Ağaç, kışın zorlu şartlarına rağmen hâlâ dimdik ayakta duruyordu. Belki de hayatta her şeyin mümkün olduğunu hatırlatıyordu bu ağaç. Kendi içinde bir çözüm bulduğunu hissetti ve kafasındaki sorulara odaklanarak eve doğru yürümeye başladı.
Evde döndüğünde, kalemini kağıda götürdü ve kelimeler akıp gitti. Yıllardır hissettiklerini, yaşadıklarını ve umutlarını yazarak bitirdik kitabını. Son cümleyi yazdığında içinde bir huzur hissetti. Çünkü artık, karanlık bulutların ardında bir ışık görebiliyordu.
Kitabını tamamladıktan sonra, hayatında yeni bir başlangıç yapmaya hazırdı. Artık geçmişi kurcalamak yerine, geleceğe odaklanmayı tercih ediyordu. Bahçenin verdiği umutla, yeniden yeşeren bir hayata doğru adım atıyordu.