Ben bir ceviz ağacıyım. Ben papatyayım. Ben meşeyim. Ben fesleğenim. Ben çınarım. Ben ayrıkotuyum. Ben kavağım. Ben soğanım. Ben çamım. Ben dağ çileğiyim.
Ben dereyim. Ben göletim. Ben şelaleyim.
Ben kayayım. Ben çakılım. Ben dağım.
Ben ördeğim. Ben keçiyim. Ben gelinciğim. Ben tilkiyim. Ben tavşanım.
Ben, biz, siz ve onlar olmadan büyüdüm. Bir kuş oldum, kondum mesela kendi dalıma. Şakıdım, sallandım rüzgârla. Yapraklarım titredi kendi müziğimde. Sonra birden bir dağ keçisi olup seke seke ilerledim kendi üzerimde mutlulukla. Taşlarım yuvarlandı yamaçlarımdan. Vadideki dereye düştüm, sıçradı sularım, sulandı etrafımdaki sazlar. Aralarımdan çekirgelerim sıçradı suya değince telaşla. Sonra duruldum, bir ördek çıktı aralarımdan. Akışıma bıraktım kendimi, yıkandım, çırptım kanatlarımı. Rüzgâra meydan okudum, tüylerimin arasından geçti hava. Papatyalarımı gördüm tam altımda.
Ben, kendimi görsem de görmezden gelinenim. Ben umursanmayanım. Ben yananım. Ben kesilenim. Ben öldürülenim. Ben görünmezim. Ben önemsizim.
Sanırım…